119. Baldwinowice, kościół św. Trójcy

Wzmiankowany w 1414 jako nowo zbudowany. W latach 1583-1654 w rękach protestantów. W 1651 wzmiankowany w protokołach wizytacyjnych diecezji wrocławskiej. Protokół z roku 1666 informuje o kościele, „którego środkowa część jest murowana, reszta drewniana, dach zniszczony, nie ma wieży, jednak są dwa dzwony, jeden mały między dwiema belkami przy ścianie mocno opuszczony wiszący, drugi duży pozostający w kościele…”. Poszczególne pomieszczenia kościoła powstawały w rozmaitych okresach: i tak prezbiterium i zakrystia (murowane, gotyckie) powstały do 1414 roku; nawa drewniana zrębowa (prostokątna) zbudowana została najprawdopodobniej w roku 1592, a słupowa wieża w II połowie XVII wieku. Kościół był odnawiany w roku 1832, 1907 (odnowienie ołtarza i wykonanie polichromii), 1928 i 1936. Wewnątrz kościoła strop płaski (nawa) i sklepienie kolebkowe (zakrystia). Chór muzyczny powstał w XVI wieku, przedłużony zaś został (wzdłuż ściany południowej) w XVII lub XVIII wieku. Na północnej ścianie nawy obramiona polichromia (Ukrzyżowanie) z XVIII wieku. Ołtarz główny późnobarokowy (ok. 1720); w ołtarzu bocznym tryptyk późnogotycki (pocz. XVI w.); ambona renesansowa (ok. 1600); 2 ławki kolatorskie renesansowe (ok. 1600); obrazy: św. Mateusz (XVII w.) malowany na desce, Ukrzyżowanie (II poł. XVIII w.); rzeźby późnobarokowe: Chrystus Zmartwychwstały (pocz. XVIII w.), Jan Nepomucen (XVIII w.); malowane na drewnie epitafium późnorenesansowe Ulbrichta Herttela (1626).

Leave a Reply